6. HAFTA

           İlk doktor kontrolüne 5 ya da 6. haftada gittim. Her ne kadar yaptığımız testler pozitif çıksa da doktor onayı almadan insan nedense emin olamıyor. Doktor seçimi de yeterince zor oldu. Sonunda bir doktorda karar kıldık. Yapılan muayenede her hangi bir sıkıntı olmadığı, dış gebelik gibi bir sorunun da olmadığını duyunca oldukça rahatlamıştık. Doktordan memnun kalsak da polikliniğin oldukça küçük ve havasız olması, randevuya tam saatinde gitmemize rağmen 50 dakika bekletilmemiz ve buna rağmen hiç bir açıklama yapılmaması çalışan personelin saçma sapan rahat tavrı bizi hemen yeni bir doktor arayışına itti. İki gün sonra başka bir özel hastanede bir doktordan tekrar randevu aldım ve bu defa tamamdı.. Hastaneden, doktorun güleryüzü ve anlayışından oldukça memnun kaldım ve sürece bu şekilde devam etmeye karar verdim. Bana 2 hafta sonra tekrar gelmemi bir kaç kan testi yapılacağını ve bebeğin kalp atışlarını da duyabileceğimi söyledi.

           İlk hamile kaldığımı öğrendiğimde bendeki ruh hali duygular şelale şeklindeydi. İçim içime sığmıyor ve kimi görsem bu haberi verme eğilimindeydim. Hatta blog yazmak istememdeki temel amaç da buydu zaten. Sürekli bunu konuşarak insanları bunaltmak istemediğim için burda yazıp çizip içimi dökmek niyetindeydim. Tabi sonra sonra benim bu heyecan dolu ruh halim yerine temkinli bir bekleyişe bıraktı. Biraz bu sebeple uzun süre hiç bi şey yazmadım. Başlarından olumsuz şeyler geçen herkes bize "durun bakalım sakin olun gebelik bu her şey olabilir, kalp atışlarını duyamayabilirsiniz, ilk 3 ay düşük riski çok fazla hemen kaptırmayın kendinizi" dedikçe biz de frene bastık açıkçası.. En azından biraz daha temkinli yaklaştık duruma.. Çünkü bunları yaşayanların sayısı hiç de az değildi. Hevesimizi kaçırmadık ama  ben de o duygular şelale moduna bir son verdim.. 

            Neyse ki  herhangi bir terslik yaşamadık. 2 hafta sonra doktora tekrar gittiğimde kalp atışlarını dinledik.. Benim için hamile olduğuma dair ilk somut kanıt aslında buydu.. Çünkü ultrasonda doktorun gösterdiği fasulye tanesi bizim için hiç bir şey ifade etmiyordu. Ama duyduğum kalp atışları bambaşkaydı.. Hamilelikle birlikte kadınların daha fazla duygusallaştığını, olur olmaz herşeye ağladıklarını duyardım. Normalde de duygusallıktan nasibini almamış olan ben gebelikle birlikte değişirim umudundaydım ama nerdeee :) Aynı tas aynı hamam devam ettim. Bir çok kadını hüngür hüngür ağlatan o ilk kalp atışını duyduğumda bendeki tepki "ohaa çok hızlı atıyo" oldu :)) Neyse yapacak bi şey ben de böyle geldim böyle giderim artık ;))

           Bir sonraki randevuyu 12. hafta da yapmak üzere doktorun yanından ayrıldım.. ilk 7-8 hafta yaşadıklarım böyleydi..

            

8 NİSAN 2013

En son 25 Kasımda yazıp bir daha da tek bir paylaşımım olmamış.. Zaman çok çabuk akıp gidiyor. O zaman 5 haftalık hamileydim şimdi 24. haftayı doldurdum. O günden bu yana yazamamamın nedeni öncelikle ev taşıma telaşıydı. Her ne kadar bana pek bir iş yaptırmasalar da o süreçte oturup yazı yazacak vaktim de olmadı açıkçası. Bunun yanı sıra yeni eve hemen internetin bağlanmaması, sonrasında benim üşengeçliğim derken 20 haftayı bulmuş..Şimdi bu 20 haftayı tek tek yazamam ama bir kaç ayrı postta bazı haftaları özetlemek en iyisi diye düşünüyorum..